Krwisty napój wspólnotowego krwiobiegu, by był przedni, stanowi konkretną trudność w kompilowaniu jego składników. Wielu wyznaje zasadę że każdy składnik można przysposobić do preparowanego trunku i w efekcie otrzymuje napitek, który smakowo reprezentuje sobą to, o czym komunikuje woń spłycanych myśli, wspartych na niezrozumianych autorytetach…
Wielu też popełnia błąd mniemając, że “balon ego” w każdym przypadku można napełnić płynami i wszelką treścią, która przez ferment “polemiki” uzyska moc twórczą i wartość smakową, która przyniesie zadowolenie i spełnienie, czy przemyślenia rodzące inspirację. “Balon” ten winien być dokładnie wyczyszczony, a składniki które go napełnią winny być dobrane ze smakiem i pietyzmem.
Zrozumiałym jest więc, że Mistrz dokonujący tego dzieła rzetelnie, nie może pozwolić, by nieobeznany w tej sztuce adept dorzucił ukradkiem do kadzi zrozumienia swoje trzy grosze, zarobione w szarej strefie myśli pozbawionych konkluzji, wykraczających poza powszechne mniemania. Wykwintność i wyjątkowe doznania smakowe w trunku o którym mowa, uzyskuje się bowiem przez stosowanie tych dodatków, o które trudno w medialnych supermarketach. Zaś waluta myśli przechodniej, która zapłatą jest za dostosowanie swej osoby i wtopienie jej w tło otoczenia, nie wszędzie będzie środkiem płatniczym, za który zakupić można poszukiwane walory[…]
Bez człowieka wampir nie istnieje, jako że Wampirza natura którą można rozpoznać, opisać, dostrzec, jest spostrzeżeniem właściwym tylko ludzkiej percepcji. A odnosi się do istoty która postrzegalną przez ludzkie wyobrażenia może być tylko w tym zakresie który odzwierciedla jego pojmowanie i naturę która jest jego udziałem. Właściwie to człowiek stworzył wampira wkraczając w niepojmowalne przez się przestrzenie, a Wampir wykreował się na obraz i podobieństwo ludzkich wyobrażeń. Wszystko to po to by mieć dostęp do “napitku”, który jest rzadkim doznaniem wśród istot świadomych, a to dopasowanie do wyobrażeń, pozwala zachować czystość własnej struktury “płynów ustrojowych”. A więc interakcja z człowiekiem tworzy wampira i “puchar” z którego pije. A puchar ten jawi się człekowi jako nagroda za zasługi-świadomość okolona rantem który dotyka Istoty, pobudzając kubki jej smakowe[…]
“Rozerwać swe serce na strzępy bez żalu i pragnień wszelkich rzucając je na żer. Jeśli wzrośnie ono w innym istnieniu da możliwość korzystania z niego jak ze swego, jeśli nie, znak to że iluzoryczność poprzedniego bytu jest już za nami.”
