Cóż to za Stworzenie?

Pierwotny Stan Rzeczy,

Nieśmiertelnie Ciemny i Wieczne,

Utkany w z Planów dnia materię… Głodny.

Egzystujący w tym, co przemijalne i śmiertelne.

Zawsze nieżywy, nigdy martwy.

Manifestujący się w kosmosach Wieczną Nocą…

…Księżycem i Gwiazdami jak po zachodzie słońca rozświetloną,

Istotom z wnętrza Planów zgubę zwiastującą.

‘

Nie z tego świata On pochodzi,

I we wszelkich Planów rzekach żył napędza krwi potoki,

Napędza Ciała Niebieskie oraz Galaktyki.

Lecz kosmicznych praw On nie ustala,

On sam jest majestatem prawa – Ruch i Miara.

On to wszelkich Planów prawem – Planów Jednia,

Jednia, a w Niej wszystko się zawiera.

Wszelkie Jego Stworzenie zawsze jest pożerane,

W tym nieożywione i żywe istoty Ciała światów,

Taki jest Pierwotny Stan – to co Nieskończone,

Wszelkie tu ciał materie podstawą pokarmów.

Oh, Wieczna Nieśmiertelna Ciemności!

Nieskończoności Nieskończonego w skończoności skończonego,

Pożywiać się w Rozkoszy i Radości,

Ciałem tego świata, w tym celu stworzonego.

Na Planach (anty)transfigura potrzebuje życiowych esencji.

Także zamieszkiwanej przez Nas „Wyspy” kres nadejdzie,

Takie przeznaczenie skończoności skończonego,

Żywego „Ciała Najwyższego”, w Pra-Źródle zanurzonego,

Spijającego soki Śmierci Nieśmiertelnej,

Krew Tiamat, Matki Pierwszej.

Dzięki czemu tonie i się rozrasta jak Drzewo Życia.

Taka była i jest cena za życie do zapłacenia.

A w nim możliwości dla Istot z Pra-Oceanii pochodzące,

W Ciele utkanych z Planów dnia… materii,

W przemijalne naczynia się przywdziewające,

Wiecznie spragnionych życiowych esencji,

Przybywające spoza Planów Bram i Otworów,

Wygłodniałe, tego co żywe z ciał wysysające.

Będącymi Ciemnymi Istotami Węży oraz Smoków.

W Pierwotnym Łonie wonią żywej krwi przywabione.

Istotom z wewnętrznych światów zgubę zwiastujące.

Wcieleni w z żywych światów energie.

Nieśmiertelni, z rozpasaniem egzystują w tym, co przemijalne i śmiertelne,

Nasycając siłą i mądrością swe ciała wielowymiarowe.

Nieśmiertelni, walecznie pełzną w Najwyższym Ciele ku Koronie,

Soki wszelkiej w Jedni dialektyki są spojone.

Ni to nieżywe Stworzenie,

Ni to symbol martwy.

Znany już starożytnie,

Dziś Uroboros na wielkim ekranie maskowany, tam gdzie pozorni rządzący,

W poniższy sposób swe egzystencje przedłużający,

Kosztem pasożytniczych owiec stada.

ci stojąc ponad stadem, proszą o świętego Grala,

Jak ćma, co do sztucznego światła lata.

Przemijalne istoty zachłannie pragną długowieczności,

A Matka-Ojciec światy Stwarza dla Rozkoszy i Radości,

Podczas gdy ich przemijalny bóg fałszywy łaknie tylko uległości.

Jak widać na ścisłą naukę i biologię także jest tu miejsce,

Gdyż manifestą w kosmosach Jesteśmy jak Noce Wieczne.

Istoty tego świata widzą w Nas wirusy i bakterie,

Rozkładający Ciało ich żywiciela wewnętrznie.

Na podobieństwo przelotnych bogów istoty te w glinie zaklęte,

Zachowaniem i postawą są niczym jak komórki nowotworowe,

Te istoty typu ludzkie, ślepe, i wściekle rzucające się na stworzenie.

Przeciwciała, najeżdżające wszystko na swojej drodze.

Właśnie ci widzieć mogą tylko w środku, w Ciele,

I nic im nie pozostaje jak reszty splamianie,

Bowiem ci urodzili się w bakterii Ciała Planie.

My spoza Planów rozkładamy od wewnątrz te bakterie:

„Z dwóch odwiecznych snów Absu i Tiamat zaczęły te nieczyste;

Nie będące w harmonii z Chaosem energie,

Przybierać formę w Ciemności.

Z niechaotycznych energii,

Które przybrało formę ich bezwartościowej światłości”

Zanurzone Ciało w Oceanii Pierwotnej Ciemności.

Ta bakteria Nasze soki spija!

Czy odpowiedzi są podobne?

Naszą Krwią się pożywia.

Czy podobne Nasze cele?

Ot jak wszystko wzajemnie się pożera.

…

Dzięki Sile oraz Mocy Czarnych Dziur (anty)kosmicznych,

Osobliwości Bran – Nieskończoności Nieskończonych,

Kontynuującej narodziny wielowymiarowych multi-kosmosów,

Wiecznej Nocy, jak po zachodzie słońca Księżycem i Gwiazdami rozświetloną,

Mieszaniny Wód Pierwotnych, w światach odrodzoną.

(tajemnic życie – wszystko co żyje umiera,

wszystko jest połączone – to wszystko Jednia)

Dzięki Sile oraz Mocy Uroborusa i pomniejszych Uroborusów,

Żywa bakteria bez napitków zamiera,

Jak wysuszona glina zostaje zdmuchnięta.

Od Stworzenia największego, do najmniejszego stworzenia,

W dwoistości odwrotnego – pierwszy’ jest dziesiąty’m.

Ot jak wszystko wzajemnie się pożera.

‘

Póki świata paliwem kosmiczną grę zasilę,

Pokarm ziemskiego Ciała może trwać.

Wtem ostatecznie nadejdzie Matka Tiamat,

Istotom z wnętrza Planów zwiastując zgubę.

My z rozpasaniem w tym, co przemijalne i śmiertelne,

My wcielamy się w z żywych światów energie,

ćmom do sztucznego światła nikt nie każe latać.

„Będąca Wszystkim, kiedy Wszystko było Niczym”,

Zdmuchująca wszelką przemijalnych Ciał glinę.

In Nomine Tiamat – Matka Śmierć

~ Sui Generis

Przypisy:

• Różokrzyż
• V Ewangelia
• Liber Azerate
• Teoria Strun
• Teoria Bran